Η «γη της ελευθερία, της αυθεντικότητας και της γενναιοδωρίας»: έτσι αρέσκεται το γραφείο τουρισμού της Νορμανδίας να τη συνοψίζει. Ελευθερία λόγω των μεγάλων προστατευόμενων φυσικών περιοχών της, οι οποίες σε καλούν να τις εξερευνήσεις· στη στεριά, μέσα από πολυάριθμες πεζοπορίες ή ποδηλατικές διαδρομές, και στη θάλασσα, με πολλές επιλογές θαλάσσιων αθλημάτων. Μια ελευθερία που επίσης συνδέεται με την ιστορία της (την ημέρα της απόβασης των συμμάχων και τις μάχες της Νορμανδίας), την οποία μπορεί κανείς να μάθει και η οποία μνημονεύεται σε πολλά μνημεία και μουσεία.
Διαθέτει αρκετές περιοχές που συγκαταλέγονται στον κατάλογο της UNESCO ως μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της ανθρωπότητας: το Mont-Saint-Michel και ο κόλπος του, το κέντρο της πόλης που οικοδομήθηκε εκ νέου από τον Auguste Perret στην Le Havre και οι πύργοι του Vauban, Tatihou και Hougue, στο Saint-Vaast-la-Hougue. Αυθεντικότητα και γενναιοδωρία χάρη στη δυνατή παράδοσή της στη χειροτεχνία και χάρη στις παραδοσιακές γιορτές της. Ο γαστρονομικός πλούτος της, ίσως είναι αυτό για το οποίο οι κάτοικοί της καμαρώνουν περισσότερο. Υπάρχει κάποιος, άραγε, που να μην έχει ακούσει για τον φημισμένο μηλίτη, τα θαλασσινά και το καμαμπέρ της, για παράδειγμα;
Η περιοχή έχει σθεναρά δεσμευτεί να ακολουθήσει έναν δρόμο βιώσιμης ανάπτυξης, όσον αφορά τον τουρισμό καθώς επίσης και την οικονομική ανάπτυξη, μετρώντας ολοένα και περισσότερες πράσινες πρωτοβουλίες.
Η μεταφορά αυτών των πράσινων πρωτοβουλιών στον τουρισμό είναι ζωτικής σημασίας, για δύο σημαντικούς λόγους:
Αυτός ο τομέας αντιπροσωπεύει το 6% του ΑΕΠ της Νορμανδίας και 38.000 θέσεις εργασίας..
Σύμφωνα με τις προβλέψεις, αναμένεται ανοδική πορεία του τουρισμού στη Νορμανδία τα επόμενα έτη: οι υψηλές θερμοκρασίες και οι καύσωνες, που γίνονται μάλιστα πια όλο και πιο συχνοί, έχουν ως αποτέλεσμα να προσελκύουν ολοένα και περισσότερους τουρίστες στη Νορμανδία, καθώς αναζητούν πιο ήπιες θερμοκρασίες.
Η αύξηση του αριθμού των τουριστών θα επιφέρει αύξηση στην πίεση που ασκείται στους φυσικούς χώρους, αύξηση της ρύπανσης καθώς και διαμάχες για τη χρήση του νερού και των ενεργειακών πόρων (για παράδειγμα, η πίεση από τον τουρισμό κορυφώνεται το καλοκαίρι, όταν οι υδάτινοι πόροι σπανίζουν).